[27-05-2013] Vandaag ontvingen we het bericht dat Wiel Habets op 14 mei jl. is overleden.
Wiel was in 1942 een van de oprichters van de roemruchte Kerkraadse damclub VOS (Vriendschap Ons Symbool, volgens sommigen Vriendschap Ons Streven). Hij werd de eerste voorzitter van de vereniging die jarenlang in zaal Apollo, later in het Gemeenschapshuis Heilust (vanaf 1968) haar domicilie had. Ruim veertig jaar zou hij daar met veel verve de voorzittershamer hanteren.
Onder zijn leiding werden in de jaren zestig in zaal Apollo de vermaarde VOS-toernooien georganiseerd, zoals in 1967 bij het 25-jarig bestaan van de vereniging. Van heinde en verre kwamen de toenmalige nationale topteams naar Kerkrade om daar elkaars krachten te meten. Met het legendarische VOS-systeem als toernooiformule, een formule die mede door Wiels broer Jo Habets vermaard werd , speelden elf tientallen daar in Zuid-Limburg tegen elkaar. Het waren evenementen die het bondsorgaan Het damspel met ere vermeldde.
Wiel Habets maakte in de jaren zestig deel uit van het bestuur van de toenmalige Limburgse Dambond. Samen met Piet Kuijpers, Piet Cornelissen, Jac van der Heijden en Dolf Poelstra vormde Wiel jarenlang het bestuur van de LDB. Tijdens de ledenvergadering van 1965 werd Wiel voorzitter van de Limburgse Dambond. Vijf jaar lang vervulde hij die functie met veel enthousiasme. In 1970 werd hij als bondsvoorzitter opgevolgd door de relatief jonge Dolf Poelstra, tegenwoordig nog steeds actief bij Raes DC Maastricht.
In 1971 werd Wiel Habets bij het zestig jarig bestaan van de KNDB onderscheiden met het KNDB-bondsonderscheidingsteken voor een veertig jarig onafgebroken lidmaatschap van de nationale dambond. Het ereteken werd in het jubileumjaar geïntroduceerd.
Begin jaren zeventig organiseerde de provinciale dambond elk jaar in de kerstvakantie het Limburgs jeugdkampioenschap. Er was destijds nog sprake van één jeugdkampioenschap (tijden veranderen). Wiel was zo gedreven dat hij, als jeugdleider, persé samen met alle finalisten in de speelzaal aanwezig wilde zijn. Hij was een vader voor zijn pupillen.
Dat het dammen bij de familie Habets in het bloed zat is algemeen bekend. Wiel, Jo en Toon Habets werden begrippen in de damwereld, maar ook de generatie daarna leverde sterke dammers. Zo is zoon Bert op dit moment een van de steunpilaren van de damclub in IJsselstein.
Na zijn terugtreden uit het bestuur van de LDB bleef hij zijn beste krachten geven aan zijn vereniging VOS. Dat bleef zo totdat de intussen naar PLDB uitgegroeide dambond na enkele elkaar in korte tijd opvolgende bestuurswisselingen een beroep op hem deed om opnieuw de bond als voorzitter te leiden. Het was niet echt meer zijn ding – Wiel was intussen AOW-gerechtigd geworden - maar zijn passie voor het dammen deed hem ten langen leste toch besluiten om ’ja’ te zeggen. Twee jaar lang trok hij daarna de Limburgse damkar.
Toen ‘zijn’ VOS in 1986 een samenwerkingsverband aanging met De Kroonschijf was dat voor Wiel een uiterst pijnlijk moment in zijn damloopbaan. Het deed hem zoveel verdriet dat hij het dammen de rug toekeerde. Actief achter de Limburgse damborden zagen we hem daarna niet meer, maar enkele jaren geleden verscheen hij plotseling als aandachtig toeschouwer tijdens het Brunssumdamtoernooi. We mochten toen aan de bar onder het genot van een pilsje nog enkele leuke anecdotes uitwisselen.
Wiel Habets, geboren in 1917, mocht de gezegende leeftijd van 95 jaar bereiken.
Dat hij moge rusten in vrede.