In memoriam Ernst Witjes (1939-2013)
In de vroege morgen van de eerste maart werden we opgeschrikt door de droevige mededeling: Ernst Witjes is vannacht overleden. Bekomen van de eerste schrik besef je dat een van Limburgs bekendste dammers van het ene moment op het andere de damwereld ontvallen is.
Ernst was een verenigingsman in hart en nieren. Dammen mocht dan wel zijn passie nummer één zijn, naast dit bordspel was hij in meerdere fronten actief. Trouw lid van een zangkoor, fervent beoefenaar van de hengelsport, gedreven dammer.
Ernst was vanaf het moment dat hij met het damspel in aanraking kwam lid van damvereniging DIOS: dammen is onze sport. Al in de tijd dat DIOS domicilie had in het intussen al lang en breed afgebroken Irenehuis was Ernst een van de steunpilaren van de vereniging. Later werd hij voorzitter van de vereniging en hij deed dat met hetzelfde fanatisme als waarmee hij een partij achter het bord speelde: fanatiek, maar sportief. Verlies was een de mogelijkheden waarin een strijd, op het bord maar ook verbaal, kon eindigen. Een pilsje na afloop van het debat deed de eerdere strijd snel vergeten.
Ernst was een uiterst aimabel persoon. Hij stond steeds open voor een vriendelijk woord, hij was altijd behulpzaam, steeds bereid om hand- en spandiensten te verrichten als dat zo uitkwam.
Trots was hij in het begin van de jaren tachtig toen DIOS een superbloeiende jeugdafdeling kende. Onder de bezielende leiding van Ernst kwam de vereniging in die periode tot grote bloei, hetgeen resulteerde in tal van persoonlijke jeugdkampioenschappen. Maar onvergetelijk is de dag waarop het aspirantenteam van ‘zijn’ vereniging in 1980 kampioen van Nederland werd. De glorie van de veroverde landstitel straalde ook een beetje van zijn gezicht af.
Ernst heeft in de privésfeer moeilijke tijden doorgemaakt. Bij tijd en wijlen wilde hij daarover wel eens spreken, maar doorgaans bleef hij de zonnige kant van het leven bekijken. Hij richtte zijn aandacht steeds op de toekomst: altijd had hij grootse plannen voor de volgende zomer. De verhalen en anecdotes rondom zijn reizen naar het visrijke Noorwegen zijn bij velen bijna net zo bekend als zijn tomeloze inzet als voorzitter van de damclub. Vriendschap tekent het leven van Ernst. Hij had een uitgebreide vrienden- en kennissenkring, samenhangend met zijn ruime belangstelling voor de wereld om hem heen.
Als dammer was hij een speler van de middenmoot, ofschoon hij juist in het afgelopen seizoen zijn rating flink op kon krikken. Eenmaal achter het bord zittend ging hij ervoor, zoals dat heet. Zijn fanatisme en strijdlust brachten menige tegenstander in de problemen, soms tot grote wanhoop.
Trots was hij toen hij enkele jaren geleden het KNDB-bondsonderscheidingsteken mocht ontvangen vanwege zijn 40-jarig onafgebroken lidmaatschap van de dambond.
De klok van Ernst bleef op 28 februari 2013 ineens stilstaan. Zijn vele damvrienden zullen hem missen.
Wij wensen zijn familie, en Mia in het bijzonder, heel veel sterkte om dit pijnlijke verlies te dragen.
Ernst, rust in vrede.
Bestuur PLDB.