In Memoriam Juul Meesters

Je stond altijd voor iedereen klaar,

waar je maar kon bood je een helpende hand.

Beetje bij beetje moesten we je verlaten

maar je humor en optimisme heb je altijd behouden.

Met het overlijden van Juul Meesters is een hoofdstuk binnen de Limburgse dambond afgesloten.

Zondagmorgen vernamen we het bericht dat Juul daags daarvoor in alle rust in de gezegende leeftijd van 86 jaar is overleden. Met het klimmen der jaren kampte hij met gezondheidsproblemen. Toen hij, door zijn ziekte gedwongen, zijn vertrouwde huis aan de Piet Heinstraat moest verlaten en een nieuwe woonomgeving vond in Elvira in Amstenrade, betekende dat een ommekeer in zijn leven. Die omschakeling deed hem verschrikkelijk veel pijn.

Jarenlang hanteerde hij de voorzittershamer, maar ook de financiën kon de club rustig aan zijn zorgen toevertrouwen. Het wedstrijdleiderschap was hem op het lijf geschreven. Een van zijn paradepaardjes was het opleiden van een nieuwe damgeneratie. In diverse scholen in Brunssum heeft Juul een of meer seizoenen les gegeven aan leergierige dammers in de dop. Velen haakten snel af, raakten kennelijk niet geboeid door het damspel. Maar de doorzetters werden rijkelijk beloond voor hun inzet, konden steevast rekenen op de steun van hun leermeester.

In de jaren zeventig en tachtig beleefde Juul in dat opzicht een superperiode. Het jeugdteam dat De Ridder, mede door de inzet van Juul, in die jaren op de been bracht was er een van een ongekende grootheid. Juul stond aan de basis van die groep en hij stelde toen al vast dat je jonge dammers alleen aan je kon binden door ze veel te laten oefenen, maar dat het aanbieden van een overdaad aan leerstof beklemmend zou werken. Het vinden van het juiste evenwicht heeft bij De Ridder tot successen geleid.

Juul was zelf een begenadigd dammer en een gevreesde, maar altijd uiterst sportieve tegenstander. Gedurende een lange reeks van jaren was hij een vaste deelnemer aan de provinciale persoonlijke kampioenschappen. In 1957 en in 1978 slaagde hij erin om Limburgs kampioen te worden, de laatste keer zelfs met een maximale score, een prestatie die daarna nooit meer door een Limburgse dammer is geleverd. Naast een reeks clubkampioenschappen vielen hem in de loop der jaren tientallen ereplaatsen ten deel.

Juul was eind jaren zeventig een van de grondleggers van het befaamde Brunssumtoernooi. Dit damtoernooi zou uitgroeien tot een van de meest bekende damtoernooien ter wereld. 21 maal nam Juul als speler aan zijn toernooi deel, een record. Maar  daarnaast was hij, met name in de aanvangsjaren, organisatorisch betrokken bij de voorbereiding en de uitvoering van  het toernooi. Als materiaalbeheerder zorgde hij voor de juiste indeling van de speelzaal, en buiten de toernooiuren verleende hij aan tal van (jeugd)dammers gedurende het toernooi een gastvrij onderkomen. Maria en Juul waren als het ware de verlengstukken van het damgebeuren in de speelzaal. Allerlei zeer aandoenlijke anekdotes doen over die periode de ronde.

Binnen de Limburgse Dambond was Juul vele jaren lid van de Wedstrijdcommissie. Menig seizoen heeft hij daarbij met zijn medecommissieleden het Limburgse competitiegebeuren in goede banen geleid. In 1994 vond hij dat zijn taak maar eens door een jongere moest worden overgenomen. De Limburgse dammers benoemden hem op 22 april 1994 tijdens de ledenvergadering tot erelid van de Provinciale Limburgse Dambond, een titel die de gedrevenheid voor Juuls activiteiten  gedurende veertig jaar dammen  onderstreepte.

Drie jaar geleden kreeg Juul een bijzondere waardering voor zijn jeugdactiviteiten door de jaren heen. De Limburgse damschool eerde hem door een jaarlijks terugkerend toernooi voor jeugddammers de doopnaam Juul Meesterstoernooi mee te geven.
Juul was er trots op en hij genoot zichtbaar van de eretitel.

Kortgeleden ontving hij in het bijzijn van veel van zijn damvrienden uit handen van de voorzitter van de KNDB de oorkonde verbonden aan het zestigjarig onafgebroken lidmaatschap van de landelijke dambond. Hoewel spreken hem toen al moeilijk afging, stond hij er op om bij die gelegenheid aan dankwoordje uit te spreken. Een warm applaus van de aanwezigen na afloop daarvan onderstreepte de woorden van Juul. Het was tevens een eerbetoon aan het Limburgse damicoon.

Kenmerkend voor de persoon Juul was zijn vaderlijke bezorgdheid. Hij zocht nimmer de confrontatie, het zoeken naar de gulden middenweg paste beter bij zijn aard. Voor degenen die Juul van een afstand kennen is het nauwelijks te begrijpen dat deze man in zijn jongere jaren ooit Zuid-Nederlands kampioen is geworden in het worstelen.

Veel dammers kennen Juul als de bekende amateur-pottenbakker. Tientallen deelnemers aan het Brunssumdamtoernooi hebben in de loop der jaren als prijs een van zijn befaamde vaasjes mogen ontvangen. Maar het meest kenmerkende attribuut dat Juul voor de damwereld achterliet zijn de superbekende asbakjes voor de winnaars van de traditionele slagzet van het jaar. Juul ontwierp en bakte speciaal voor de winnaar een asbakje met daarin verwerkt de winnende slagzet. Achtentwintig exemplaren vonden vanaf 1982 hun weg naar een trotse eigenaar.

Juul kende binnen de dambond heel veel vrienden, alleen maar vrienden. Dammend Limburg zal de persoon en de uitstraling van Juul Meesters missen. We zijn hem voor al zijn kennis en inzet door al die jaren heen veel dank verschuldigd.

Vanaf nu zullen we de herinnering aan hem blijven bewaren in ons hart.

Ons medeleven gaat uit naar zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
We zullen Juul nooit vergeten. Juul, rust in vrede.

Bestuur P.L.D.B.